City of lights!

Zaterdag 16-11-2013 begon het feest van het licht, Loi Kratong. We zijn de dag rustig begonnen. Allereerst hadden Kim en ik besloten om langer in Chiang Mai te blijven, want wat is dat een fijne en relaxte stad zeg! Dus de dag begon met het fixen van een bus ticket (we wilden niet weer dezelfde stress als in Bangkok). Eerst in het hostel gevraagd of er nog ruimte was voor 2 extra nachten. Hier werd totaal niet moeilijk over gedaan en gelukkig konden we ook gewoon in dezelfde kamer blijven. Vervolgens zijn we opzoek gegaan naar een reisbureautje om de bus tickets te regelen. Ook dit was gelukkig zo en zonder enige moeite geregeld.

Tijdens de lunch heeft Miriam zich bij ons aangesloten, waarna we met z'n 3en naar het nieuwe hostel van Miriam zijn gelopen om te kijken wat de rest wou gaan doen m.b.t. het festival. Het grootste gedeelte van de groep zou de berg op gaan om vanaf daar het spektakel met de wensballonnen te bekijken. Kim en ik hadden het plan om naar de universiteit te gaan, aangezien hier alle ballonnen opgelaten worden en er een ceremonie was met monniken.
Miriam en Youp zijn met ons mee gegaan die kant op. Youp had net die dag een motor gehuurd en ging dus op de motor die kant op. Miriam ging bij hem achterop. Kim en ik zouden een taxi of tuktuk regelen en Youp en Miriam zouden dan op de motor achter ons aanrijden.

Het vinden van een vervoersmiddel was nog niet zo makkelijk. De universiteit wat nog best een eindje weg en aangezien bijna iedereen die kant op ging vroegen de tuktuk en taxi chauffeurs natuurlijk de hoofdprijs. Daarbij kwam ook nog eens dat het spits uur was, waardoor ze de prijzen ook flink omhoog gooien.
Aangezien niemand ons echt voor een redelijke prijs die kant op wilde brengen besloten wij ons naar het hostel te laten brengen, aangezien het hostel ook taxi's had geregeld. Eenmaal in de tuktuk begon de man nog een keer te onderhandelen over de prijs. Voor 650 bath (zo'n €15,-) wilde hij ons toch wel naar de universiteit brengen. Dit was de beste prijs die we tot nu toe gehoord hadden, dus we besloten het te doen.
Eindelijk gingen we in de richting van de universiteit. Op de weg was het inderdaad druk, want iedereen ging die kant op. Met Youp en Miriam achter ons aan, vlogen we als idioten over de weg. Onze tuktuk chauffeur bleek een waar racemonster te zijn! Of we hier nou zo heel blij mee waren wisten we niet. Het was wel fijn dat we snel gingen, zodat we daar nog enigszins op tijd aan zouden komen, maar we vreesden af en toe ook wel voor ons leven. Onze chauffeur manoeuvreerde zich tussen de meest smalle openingen door en remde iedere keer pas op het laatste moment (lees: 1 cm van de auto of scooter af die voor ons stond).

Gelukkig zijn we uiteindelijk veilig bij de universiteit aangekomen. Toen we daar waren moesten we best nog een stukje lopen naar de plek waar de ceremonie plaats vond. We kwamen langs allerlei kraampjes die eten verkochten. Onderweg hebben we dus een paar lekkere hapjes gekocht, aangezien we toch nog moesten eten.
Eenmaal bij de plek aangekomen waar de hele happening plaatsvond, was het daar al best druk. Het was een groot grasveld wat vol zat met mensen. We hebben voor onszelf een plekje gezocht aan de rand van het veld, waar we mooi over het veld heen konden kijken. Het duurde nog best een tijd voordat het oplaten van de ballonnen begon. Eerst gingen de monniken nog zingen en wat e verder in de tussentijd allemaal deden was voor ons een raadsel. Maarja, meer dan wachten konden we niet doen, dus dat hebben we dan ook braaf gedaan.

Het was de bedoeling dat iedereen zijn ballon tegelijk op zou laten. Natuurlijk gebeurde dat niet. Hier en daar zag je een verdwaalde ballon de lucht in gaan en van een punt verder achter ons werden ook al ballonnen opgelaten. Dus door de lucht vloog al een kleine zee aan lichtjes.
Plots was het tijd om op het veld de ballonnen op te laten. Wij vroegen ons af hoe ze dat zouden gaan doen, aangezien iedereen super dicht op elkaar stond. Maar gelukkig ging het allemaal goed. Camera's in de aanslag en gaan!
Wat was het een prachtig gezicht om al die ballonnen tegelijk de lucht in te zien gaan! Met open mond van verbazing en verwondering heb ik staan kijken. Al die lichtjes in de lucht en al die dwarrelende ballonnen, het had gewoon iets magisch. Ik voelde me op dat moment net een prinses uit een Disney sprookje! Dus als iemand ooit rond november naar Thailand gaat, ga naar Loi Kratong, want dit is echt het mooiste wat ik ooit in mijn leven heb gezien!

Na het hele spektakel was het tijd om terug te gaan naar de uitgang. Wij dachten, we gaan niet op het laatste moment, want dan gaat iedereen. Maarja, schijnbaar dachten meer mensen dat. stapvoets en zwaar in de verdrukking schuifelde we langzaam richting de uitgang. Wat een hel was dat! Het was benauwd en plakkerig en je kon geen kant op. We hebben er dan ook anderhalf uur over gedaan om bij de uitgang te komen.
Eenmaal bij de uitgang aangekomen, moesten we ook nog vervoer terug vinden naar het centrum. Dit bleek moeilijker dan verwacht! De meeste tuktuk's en taxi's zaten al vol. Daarnaast zeiden veel chauffeurs dat ze niet naar het centrum gingen of wilden rijden (huh..?! Willen jullie dan geen geld verdienen?) Uiteindelijk hebben we met een groepje Chinezen, die ook moeite hadden vervoer te vinden, een taxi weten te regelen en zijn we terug gereden naar het centrum.
Ik was helemaal kapot! Dus eenmaal bij het hostel aangekomen zijn we ook vrijwel direct gaan slapen.

Na dag 1 was het tijd voor dag 2 van het festival. Vandaag stond op het programma: Een bootje van bananenbladeren (een Kratong) op de rivier zetten.
Het was de laatste dag van onze roomie Bethany. Bethany had besloten een tattoo te laten zetten om haar reis af te sluiten. Kim en ik zijn met haar mee gegaan. Toen de tattoo klaar was (die echt mooi was geworden!) zijn we met z'n 3en gaan lunchen. Na de lunch sloot een vriend van Bethany zich bij ons aan, een Franse jongen genaamd Ben. Met z'n 4en zijn we de stad doorgelopen. We kwamen terecht op een gigantische markt! Ze verkochten er werkelijk van alles, van eten, tot souvenirs, tot kunst, tot toilet artikelen.

Na de markt zijn we langzaam aan naar de rivier gelopen, waar het festival plaats zou vinden. Eenmaal daar aangekomen liepen we plotseling tegen Youp en Miriam aan. We wilden sowieso al daar ergens met elkaar afspreken, maar zie elkaar maar eens te vinden in die drukte, dus het was wel een grappig toeval. Onderweg naar de rivier hadden wij een aantal wensballonnen gekocht (want we hadden er helemaal nog geen opgelaten), deze hebben we eerst aangestoken en opgelaten. Vervolgens zijn we naar de oever van de rivier gelopen, waar we onze Kratong in het water konden laten. Kim en ik hadden er één met paarse bloemen, wierook en kaarsjes. (Helaas was m'n camera leeg, ik was hem vergeten die avond ervoor aan de oplader te leggen, beetje dom...).We hebben hem aangestoken en op de rivier gezet. De mensen hier geloven dat, hoe verder je Kratong komt en hoe langer de kaarsen aanblijven, des te meer geluk je zult hebben.

Na het op het water laten van de Kratongs gingen we weer terug richting het centrum. Onderweg bij verschillende kraampjes nog wat te eten gehaald, wat hier best goed te doen is! Ik had alleen bij 1 kraampje kip gehaald, althans ze zeiden dat het kip was. Het was iets met een krokant korstje er omheen. Het korstje was best lekker, maar wat er in zat was hard en taai en ik kon het totaal niet doormidden krijgen. Ik heb geen idee wat ik nou uiteindelijk geprobeerd heb te eten, maar heb het maar weg gegooid.

Toen we in het centrum waren hebben we met z'n allen nog even een drankje gedaan, Kim, Miriam en ik zijn uiteindelijk nog gaan stappen, de rest is terug gegaan naar de hostels.
We zijn met z'n 3en begonnen in een tent genaamd Spicy. Wat een vage tent was dat zeg. Het was er eerst helemaal leeg, dus we hebben met z'n 3en staan los gaan. Later kwamen er wel wat meer mensen, maar dat waren voornamelijk Thaise vrouwen en blanke mannen met Thaise prostituees. Ook hing er bij de ingang een bordje met 'No lady boys'. Hier zijn we dan ook niet heel lang gebleven. Na Spicy is Miriam terug gegaan naar haar hostel. Kim en ik hebben aan een tuktuk chauffeur gevraagd waar je kunt stappen. Hij zei dat hij wel een tent wist en heeft ons daar heen gebracht. De tent bleek Zoe te heten. (Dit had de chauffeur ook wel gezegd, maar hadden wij er niet uit opgemaakt). Zoe's was wel een toffe tent, vol backpackers en een paar Thaise mensen hier en daar. Hier hebben Kim en ik lekker gedanst. Een goeie manier om twee dagen festival af te sluiten!